Καλοκαιρινό αεράκι

Καλοκαίρι και πάλι με ήλιο, δροσερό αεράκι και βαθυγάλανο ορίζοντα. Προσπαθώ να περιγράψω μία μέρα που πηγαίνω στην παραλία για μπάνιο. Να αποδώσω με λόγια την απερίγραπτη ομορφιά του τοπίου. Να προσδιορίσω την απέραντη αμεριμνησιά. Πώς να χωρέσω τόση απεραντοσύνη και χαλάρωση σε λέξεις και προτάσεις με όμορφες περιγραφές. Πώς να σας κάνω να αισθανθείτε ότι αισθάνθηκα.

Καλοκαιρινό μπανάκι με παγωμένο καπουτσίνο στην παραλία. Ένα απαλό αεράκι να φυσάει και το νερό δροσερό και αναζωογονητικό. Γέλια και φωνές μικρών παιδιών τριγύρω. Κόσμος πάει και έρχεται απασχολημένος με το πώς θα κάνει μία ακόμα βουτιά στο βαθύ γαλάζιο. Και πέρα μακριά εκεί που φτάνει το μάτι να διαγράφονται τα περιγράμματα από βουνά. Πάνω από τα βουνά κατάλευκα φιλικά σύννεφα σε διάφορα σχήματα να φαντάζουν απαλά και αμέριμνα.

Πόσο αναγεννητικές είναι αυτές οι στιγμές στη θάλασσα. Πόσο ανάγκη τις έχω για να μπορέσω να ανανεωθώ. Στιγμές, μερικές ώρες, ο χρόνος σταματάει. Τα προβλήματα εξαφανίζονται μαγικά. Το μάτι και η καρδιά ευφραίνονται, χορταίνουν με τη γαλήνη του τοπίου. Πάνω στην καυτή άμμο ξαπλωμένη γεμίζω μπαταρίες για την επόμενη μέρα. Τη δύσκολη ημέρα την αυριανή με τις σκοτούρες, τη ρουτίνα και τις υποχρεώσεις. Αλλά για την ώρα, έστω και για κάποια λεπτά, αποδρώ. Αρνούμαι να συμβιβαστώ και αναπολώ την ηρεμία. Την ηρεμία μέσα στο θόρυβο από χαρούμενες φωνές.

Παίρνω την τσάντα θαλάσσης και τρέχω για να ζήσω λίγο ακόμα από την ξεγνοιασιά.