Είναι δύσκολο να βρεις μία εργασία και να σε ευχαριστεί απόλυτα. Η εργασία από τη φύση της είναι κουραστική και τυρρανική. Ξεκινάς να δουλεύεις με την προϋπόθεση ότι η δουλειά θα σου δώσει τα μέσα για να ζήσεις πιο άνετα τη ζωή σου. Είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εξασφάλιση των πόρων για τα διάφορα υλικά έξοδά σου.
Προετοιμάζουμε τα παιδιά στο σχολείο για να μπουν σε αυτό το δίκτυο εργασίας που μας κυκλώνει στη μετέπειτα ζωή. Μπορεί να μην έχει καμία σχέση με τα πτυχία μας ή τα πτυχία που θα αποκτήσουν στο μέλλον τα παιδιά μας. Μπορεί να είναι ευκαιριακή και πρόσκαιρη. Διδάσκουμε τα παιδιά μας να είναι μελετηρά και να υπακούν το δάσκαλό τους κι ας φωνάζει. Όπως ίσως θα φωνάζει το μελλοντικό αφεντικό τους. Τα παιδιά χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες, όπως καλούνται αργότερα να προσαρμοστούν σε περιβάλλοντα με στριμμένα αφεντικά.
Αν ήμαστε τυχεροί στην εργασιακή μας σταδιοδρομία θα βρούμε μία δουλειά στο αντικείμενο που μας αρέσει, που μας ενδιαφέρει. Εγώ συγκαταλέγομαι σε αυτή την τάξη, στους "τυχερούς". Η εργασία μου στην πληροφορική είναι συνεχώς αναβαθμιζόμενη και δε σε αφήνει να πλήξεις. Επίσης, ανοίγει το μυαλό και τους ορίζοντες. Στην περίπτωση όμως που δεν είσαι τυχερός και βρεις μία δουλειά που σε καταπιέζει; τι κάνεις;
Να πω την αλήθεια έχω περάσει από το στάδιο όπου η εργασία σε χτυπάει βαθιά στο στομάχι. Οι επιλογές είναι περιορισμένες, ειδικά σήμερα που οι δουλειές γενικά σπανίζουν. Κατά τη γνώμη μου, εάν πληρώνεσαι πάνω από πεντακόσια ευρώ το μήνα, καλό είναι να σχεδιάζεις την "έξοδό" σου από αυτή τη δουλειά, αλλά να κρατάς χαμηλούς τόνους. Δε χρειάζεται να απαντάς σε όλα στο αφεντικό σου. Κρατάς χαμηλό προφίλ ώστε να μη τον απασχολείς όλη την ώρα. Μόλις βρεις την επόμενη εργασία, τότε του λες όλα όσα θα ήθελες, με ευγενικό τρόπο πάντα, και δεν σου τα έδωσε. Αν αλλάξει και σου ζητήσει συγνώμη, πράγμα σπάνιο, μπορείς να συζητήσεις πώς θα βελτιώσεις την κατάσταση στη δική του δουλειά. Αν είναι αμετανόητος απλά του λες το τελικό αντίο.
Πιστεύω ότι το εργασία και χαρά είναι μία ουτοπία. Ωστόσο με τη δική μας παρέμβαση μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση σημαντικά. Έχω δώσει στο παρελθόν πολλές συμβουλές χειρισμού άσχημων καταστάσεων με υπαλλήλους και αφεντικά. Μετά από κάποιες αλλαγές άλλαξε η ζωή όλων προς το καλύτερο. Θα αναφέρω κάποια περιστάτικά σε επόμενα άρθρα.
Εσύ πώς τα πας με τη δουλειά σου;
Προετοιμάζουμε τα παιδιά στο σχολείο για να μπουν σε αυτό το δίκτυο εργασίας που μας κυκλώνει στη μετέπειτα ζωή. Μπορεί να μην έχει καμία σχέση με τα πτυχία μας ή τα πτυχία που θα αποκτήσουν στο μέλλον τα παιδιά μας. Μπορεί να είναι ευκαιριακή και πρόσκαιρη. Διδάσκουμε τα παιδιά μας να είναι μελετηρά και να υπακούν το δάσκαλό τους κι ας φωνάζει. Όπως ίσως θα φωνάζει το μελλοντικό αφεντικό τους. Τα παιδιά χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες, όπως καλούνται αργότερα να προσαρμοστούν σε περιβάλλοντα με στριμμένα αφεντικά.
Αν ήμαστε τυχεροί στην εργασιακή μας σταδιοδρομία θα βρούμε μία δουλειά στο αντικείμενο που μας αρέσει, που μας ενδιαφέρει. Εγώ συγκαταλέγομαι σε αυτή την τάξη, στους "τυχερούς". Η εργασία μου στην πληροφορική είναι συνεχώς αναβαθμιζόμενη και δε σε αφήνει να πλήξεις. Επίσης, ανοίγει το μυαλό και τους ορίζοντες. Στην περίπτωση όμως που δεν είσαι τυχερός και βρεις μία δουλειά που σε καταπιέζει; τι κάνεις;
Να πω την αλήθεια έχω περάσει από το στάδιο όπου η εργασία σε χτυπάει βαθιά στο στομάχι. Οι επιλογές είναι περιορισμένες, ειδικά σήμερα που οι δουλειές γενικά σπανίζουν. Κατά τη γνώμη μου, εάν πληρώνεσαι πάνω από πεντακόσια ευρώ το μήνα, καλό είναι να σχεδιάζεις την "έξοδό" σου από αυτή τη δουλειά, αλλά να κρατάς χαμηλούς τόνους. Δε χρειάζεται να απαντάς σε όλα στο αφεντικό σου. Κρατάς χαμηλό προφίλ ώστε να μη τον απασχολείς όλη την ώρα. Μόλις βρεις την επόμενη εργασία, τότε του λες όλα όσα θα ήθελες, με ευγενικό τρόπο πάντα, και δεν σου τα έδωσε. Αν αλλάξει και σου ζητήσει συγνώμη, πράγμα σπάνιο, μπορείς να συζητήσεις πώς θα βελτιώσεις την κατάσταση στη δική του δουλειά. Αν είναι αμετανόητος απλά του λες το τελικό αντίο.
Πιστεύω ότι το εργασία και χαρά είναι μία ουτοπία. Ωστόσο με τη δική μας παρέμβαση μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση σημαντικά. Έχω δώσει στο παρελθόν πολλές συμβουλές χειρισμού άσχημων καταστάσεων με υπαλλήλους και αφεντικά. Μετά από κάποιες αλλαγές άλλαξε η ζωή όλων προς το καλύτερο. Θα αναφέρω κάποια περιστάτικά σε επόμενα άρθρα.
Εσύ πώς τα πας με τη δουλειά σου;
Ναι το ''εργασία και χαρά '' είναι ουτοπικό. Απλά αν η εργασία είναι βιοποριστική όπως για τους περισσότερους από εμάς τότε δύσκολα τα πράγματα. Ειδικά αν οι υποχωρήσεις από τη μεριά του εργαζόμενου είναι πολλές. Αλλά Νατάσα μου, αν έχεις ανάγκη την εργασία και υπάρχουν υποχρεώσεις πίσω από σένα, ανέχεσαι--δυστυχώς--πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα
Με πρόσχημα την οικονομική κρίση μας έχουν αφαιρέσει πολλά από τα δικαιώματά μας και μας έχουν ρίξει σε μία προσπάθεια να κρατήσουμε έστω τη δουλειά μας
ΔιαγραφήΑνοίγεις μεγάλο θέμα τώρα Νατάσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Άνθρωπος δεν μπορεί να ζει για να ...δουλεύει. Δεν είναι δηλαδή γεννημένος να είναι καταδικασμένος σε μια βιοποριστική εξάρτηση. Αυτό είναι δυστυχώς αποτέλεσμα της συγκεκριμένης κοινωνικής οργάνωσης και συστήματος στο οποίο η μισθωτή εργασία σε μετατρέπει σε εμπόρευμα.
Λίγοι είναι αυτοί που ασκούν το επάγγελμα των ονείρων τους. Και ακόμα ελάχιστοι αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να το διεκδικήσουν θεωρητικά και πρακτικά. Έτσι σήμερα η εργασία έγινε μια μισθωτή σκλαβιά επώδυνη και φθοροποιός την ίδια στιγμή που το προϊόν του δικού σου μόχθου το απολαμβάνει κάποιος τρίτος.
Προσπαθούμε λοιπόν να διεκδικήσουμε μια δουλειά με αξιοπρέπεια και δικαιώματα, όπως της πρέπει και όχι έτσι όπως έγινε σήμερα.
Και αυτός ο αγώνας έχει υπογραφές και ονοματεπώνυμα στην ιστορία καθώς δεν ήρθε "εξ ουρανού" μήτε αποτέλεσε "χάρισμα" σε όλους εμάς.
Καλησπέρα να έχεις.
Έχεις πολύ δίκιο Γιάννη μου κι εγώ επειδή μαθαίνω για άσχημες περιπτώσεις κάθε μέρα ήθελα να γράψω αυτό το άρθρο που ειρωνεύεται τις "καλές" συνθήκες εργασίας που τάχατε μας προσφέρουν πλέον
ΔιαγραφήΚαλησπέρα Νατάσσα. Νομίζω η καλύτερη εργασία είναι συνταξιούχος και εξακολουθείς να κάνεις τα χόμπι σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆστα και μέχρι τη σύνταξη θέλουμε ακόμα πολλά πολλά χρόνια χαχαχα
ΔιαγραφήΚαλησπέρα Νατάσα !! Νομίζω ότι ελάχιστοι είναι εκείνοι που κάνουν τη δουλειά που ονειρεύτηκαν. Και μάλιστα σήμερα που όλα είναι τόσο ρευστά οι περισσότεροι μόνο για την επιβίωση ανησυχούν !!Είχα την τύχη να κάνω τη δουλειά που αγαπούσα . Παραιτήθηκα όμως για λόγους ανωτέρας βίας!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ
Προσπαθώ να γράφω για τους τρόπους να αποκτήσουμε τις ιδανικές συνθήκες ώστε η εργασία μας να είναι πιο κοντά στα θέλω μας , για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας. Δυστηχώς όμως οι πραγματικές συνθήκες δε μας ευνοούν για κάτι τέτοιο στην παρούσα χρονική περίοδο.
Διαγραφή