Η μάσκα στη ζωή μας

 Διανύουμε την πιο περίεργη εποχή. Γίνονται περίεργες κοινωνικές ζυμώσεις. Τα κράτη καλούν σε περιορισμό των ελευθεριών ατόμων, για την προστασία μας από έναν ιό, σε μία κοινή γραμμή. Το πιο σύνηθες και απαιτούμενο είναι να φοράμε μάσκα σε κάθε δραστηριότητά μας. Έτσι κι εμείς εδώ στην Ελλάδα, στην πόλη της Θεσσαλονίκης φοράμε τη μάσκα μας και εκτελούμε αυτά που έχουμε να κάνουμε.

Λύση δεν προβλέπουν οι ειδικοί να έρχεται σύντομα.Το εμβόλιο μας είπαν θα μοιραστεί στον κόσμο κάπου στην Άνοιξη. Και τώρα έχουμε ακόμα Φθινόπωρο. Οπότε μόνο η μη κοινωνική δραστηριότητα μας σώζει μέχρι την καταπολέμηση του ιού με τα ειδικά φάρμακα.

Οι μάσκες μπήκαν και στα σχολεία. Πολλοί γονείς και μαθητές επαναστάτησαν και τα παιδιά τους κάνουν καταλήψεις των δομών εμποδίζοντας αυτούς που θέλουν να μάθουν να απέχουν κι αυτοί. Η κόρη μου είναι 10 ετών και φοράει τη μάσκα όλες τις ώρες. Δεν παραπονέθηκε ούτε στιγμή. Στην αρχή μόνο μέχρι να τη συνηθίσει και μετά την αποδέχτηκε. Φοβάται να μην κολλήσει τον ανίατο ιό περισσότερο, όπως και εμείς, που έχουμε άτομα που ανείκουν στις ευθπαθείς ομάδες.

Είναι δύσκολη εποχή και συμβαίνουν αρκετά πρωτόγνωρα πράγματα. Θέλει λίγο να έχουμε υπομονή και σύνεση. Να κάνουμε λίγο αυτά που λένε οι ειδικοί ώστε να σταματήσουμε το κύμα εξάπλωσης της ασθένειας. 

Δεν θέλω να φορώ τη μάσκα. Δε θέλω να μου περιορίζουν τις ελευθερίες μου. Όμως περισσότερο δε θέλω να νοσήσουν οι κοντινοί μου άνθρωποι. Πρωτίστως να μην πάθουν κακό οι δικοί μου. Γι αυτό υπακούω και περιμένω καρτερικά.

Εσύ πώς το αντιμετωπίζεις;