Είναι δύσκολο να βρεις μία εργασία και να σε ευχαριστεί απόλυτα. Η εργασία από τη φύση της είναι κουραστική και τυρρανική. Ξεκινάς να δουλεύεις με την προϋπόθεση ότι η δουλειά θα σου δώσει τα μέσα για να ζήσεις πιο άνετα τη ζωή σου. Είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εξασφάλιση των πόρων για τα διάφορα υλικά έξοδά σου.
Προετοιμάζουμε τα παιδιά στο σχολείο για να μπουν σε αυτό το δίκτυο εργασίας που μας κυκλώνει στη μετέπειτα ζωή. Μπορεί να μην έχει καμία σχέση με τα πτυχία μας ή τα πτυχία που θα αποκτήσουν στο μέλλον τα παιδιά μας. Μπορεί να είναι ευκαιριακή και πρόσκαιρη. Διδάσκουμε τα παιδιά μας να είναι μελετηρά και να υπακούν το δάσκαλό τους κι ας φωνάζει. Όπως ίσως θα φωνάζει το μελλοντικό αφεντικό τους. Τα παιδιά χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες, όπως καλούνται αργότερα να προσαρμοστούν σε περιβάλλοντα με στριμμένα αφεντικά.
Αν ήμαστε τυχεροί στην εργασιακή μας σταδιοδρομία θα βρούμε μία δουλειά στο αντικείμενο που μας αρέσει, που μας ενδιαφέρει. Εγώ συγκαταλέγομαι σε αυτή την τάξη, στους "τυχερούς". Η εργασία μου στην πληροφορική είναι συνεχώς αναβαθμιζόμενη και δε σε αφήνει να πλήξεις. Επίσης, ανοίγει το μυαλό και τους ορίζοντες. Στην περίπτωση όμως που δεν είσαι τυχερός και βρεις μία δουλειά που σε καταπιέζει; τι κάνεις;
Να πω την αλήθεια έχω περάσει από το στάδιο όπου η εργασία σε χτυπάει βαθιά στο στομάχι. Οι επιλογές είναι περιορισμένες, ειδικά σήμερα που οι δουλειές γενικά σπανίζουν. Κατά τη γνώμη μου, εάν πληρώνεσαι πάνω από πεντακόσια ευρώ το μήνα, καλό είναι να σχεδιάζεις την "έξοδό" σου από αυτή τη δουλειά, αλλά να κρατάς χαμηλούς τόνους. Δε χρειάζεται να απαντάς σε όλα στο αφεντικό σου. Κρατάς χαμηλό προφίλ ώστε να μη τον απασχολείς όλη την ώρα. Μόλις βρεις την επόμενη εργασία, τότε του λες όλα όσα θα ήθελες, με ευγενικό τρόπο πάντα, και δεν σου τα έδωσε. Αν αλλάξει και σου ζητήσει συγνώμη, πράγμα σπάνιο, μπορείς να συζητήσεις πώς θα βελτιώσεις την κατάσταση στη δική του δουλειά. Αν είναι αμετανόητος απλά του λες το τελικό αντίο.
Πιστεύω ότι το εργασία και χαρά είναι μία ουτοπία. Ωστόσο με τη δική μας παρέμβαση μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση σημαντικά. Έχω δώσει στο παρελθόν πολλές συμβουλές χειρισμού άσχημων καταστάσεων με υπαλλήλους και αφεντικά. Μετά από κάποιες αλλαγές άλλαξε η ζωή όλων προς το καλύτερο. Θα αναφέρω κάποια περιστάτικά σε επόμενα άρθρα.
Εσύ πώς τα πας με τη δουλειά σου;
Προετοιμάζουμε τα παιδιά στο σχολείο για να μπουν σε αυτό το δίκτυο εργασίας που μας κυκλώνει στη μετέπειτα ζωή. Μπορεί να μην έχει καμία σχέση με τα πτυχία μας ή τα πτυχία που θα αποκτήσουν στο μέλλον τα παιδιά μας. Μπορεί να είναι ευκαιριακή και πρόσκαιρη. Διδάσκουμε τα παιδιά μας να είναι μελετηρά και να υπακούν το δάσκαλό τους κι ας φωνάζει. Όπως ίσως θα φωνάζει το μελλοντικό αφεντικό τους. Τα παιδιά χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες, όπως καλούνται αργότερα να προσαρμοστούν σε περιβάλλοντα με στριμμένα αφεντικά.
Αν ήμαστε τυχεροί στην εργασιακή μας σταδιοδρομία θα βρούμε μία δουλειά στο αντικείμενο που μας αρέσει, που μας ενδιαφέρει. Εγώ συγκαταλέγομαι σε αυτή την τάξη, στους "τυχερούς". Η εργασία μου στην πληροφορική είναι συνεχώς αναβαθμιζόμενη και δε σε αφήνει να πλήξεις. Επίσης, ανοίγει το μυαλό και τους ορίζοντες. Στην περίπτωση όμως που δεν είσαι τυχερός και βρεις μία δουλειά που σε καταπιέζει; τι κάνεις;
Να πω την αλήθεια έχω περάσει από το στάδιο όπου η εργασία σε χτυπάει βαθιά στο στομάχι. Οι επιλογές είναι περιορισμένες, ειδικά σήμερα που οι δουλειές γενικά σπανίζουν. Κατά τη γνώμη μου, εάν πληρώνεσαι πάνω από πεντακόσια ευρώ το μήνα, καλό είναι να σχεδιάζεις την "έξοδό" σου από αυτή τη δουλειά, αλλά να κρατάς χαμηλούς τόνους. Δε χρειάζεται να απαντάς σε όλα στο αφεντικό σου. Κρατάς χαμηλό προφίλ ώστε να μη τον απασχολείς όλη την ώρα. Μόλις βρεις την επόμενη εργασία, τότε του λες όλα όσα θα ήθελες, με ευγενικό τρόπο πάντα, και δεν σου τα έδωσε. Αν αλλάξει και σου ζητήσει συγνώμη, πράγμα σπάνιο, μπορείς να συζητήσεις πώς θα βελτιώσεις την κατάσταση στη δική του δουλειά. Αν είναι αμετανόητος απλά του λες το τελικό αντίο.
Πιστεύω ότι το εργασία και χαρά είναι μία ουτοπία. Ωστόσο με τη δική μας παρέμβαση μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση σημαντικά. Έχω δώσει στο παρελθόν πολλές συμβουλές χειρισμού άσχημων καταστάσεων με υπαλλήλους και αφεντικά. Μετά από κάποιες αλλαγές άλλαξε η ζωή όλων προς το καλύτερο. Θα αναφέρω κάποια περιστάτικά σε επόμενα άρθρα.
Εσύ πώς τα πας με τη δουλειά σου;