Πολλές φορές αισθάνομαι μπερδεμένη, απογοητευμένη και θλιμμένη. Αισθάνομαι ότι τα προβλήματά μου με ακολουθούν όπου κι αν πάω, ότι κι αν κάνω. Είναι ένας ατέρμονος κύκλος που με ρουφάει στην καθημερινότητά μου. Φέτος αποφάσισα να δώσω ένα τέλος.
Για να γίνει όμως αυτό, για να δοθεί ένα τέλος, χρειάζεται να πιστέψω στον εαυτό μου και να εφαρμόσω τα παρακάτω. Πρέπει να μάθω όταν επιλύω ένα πρόβλημα να το αφήνω πίσω. Μετά να περνάω στην επίλυση ενός άλλου προβλήματος. Έστω κι αν η λύση δε με ικανοποιεί απόλυτα. Έστω κι αν είναι μία προσωρινή επίλυση. Χρειάζεται να δώσω χώρο και χρόνο για την επίλυση ενός άλλου προβλήματος, πιο νέου, για να καθαρίζει έτσι και το μυαλό. Να ξεκαθαρίζουν οι σκέψεις και να μην υπάρχουν κολλήματα.
Τα προβλήματα προκύπτουν για την εξέλιξη της ψυχής του ανθρώπου κι όχι για να ξαναπροβάλουμε τα επιλυμένα προβλήματα σαν να είναι άγνωστα προς εμάς. Τα προβλήματα μας φέρνουν στη φάση να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ποια είναι τα πραγματικά θέλω μας. Με όσα όπλα έχουμε στη διάθεσή μας τα πολεμάμε και καταλήγουμε κάπου. Καμιά φορά για να μπορέσουμε να επιτύχουμε την επίλυση ενός προβλήματος, χρειάζεται να παραδεχτούμε ότι χάσαμε. Και μόνο όταν το εννοούμε πραγματικά, όταν λέμε ότι χάσαμε φτάνουμε στο σημείο να κερδίσουμε. Να κερδίσουμε την απαλλαγή του νου μας από άχρηστη επιπλέον θλίψη και απογοήτευση.
Με το να ασχολούμαστε όλο με τα ίδια, προσπερνούμε τα καλά πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας. Υπάρχουν πολλά αγαθά που μας χαρίζονται καθημερινά. Εμείς όμως, επειδή είμαστε κολλημένοι στο πώς θα λύσουμε ένα πρόβλημά μας τα αφήνουμε κι έτσι μας γεμίζουν αρνητικά συναισθήματα.
Το συμπέρασμα των παραπάνω είναι το εξής. Λύνω το πρόβλημα όσο το δυνατόν καλύτερα μπορώ και δεν ασχολούμαι μέχρι να ξαναχρειαστεί και αν ξαναχρειαστεί. Κινούμαι στην πορεία που έχω βάλει για την επιτυχία των στόχων μου και ασχολούμαι με τα νέα προβλήματα που θα προκύπτουν. Έτσι στο μυαλό μου θα υπάρχει πάντα χώρος για να απολαύσω το δρόμο της ζωής και τα καλά που μας δίνονται καθημερινά.
Συμφωνείς;
Για να γίνει όμως αυτό, για να δοθεί ένα τέλος, χρειάζεται να πιστέψω στον εαυτό μου και να εφαρμόσω τα παρακάτω. Πρέπει να μάθω όταν επιλύω ένα πρόβλημα να το αφήνω πίσω. Μετά να περνάω στην επίλυση ενός άλλου προβλήματος. Έστω κι αν η λύση δε με ικανοποιεί απόλυτα. Έστω κι αν είναι μία προσωρινή επίλυση. Χρειάζεται να δώσω χώρο και χρόνο για την επίλυση ενός άλλου προβλήματος, πιο νέου, για να καθαρίζει έτσι και το μυαλό. Να ξεκαθαρίζουν οι σκέψεις και να μην υπάρχουν κολλήματα.
Τα προβλήματα προκύπτουν για την εξέλιξη της ψυχής του ανθρώπου κι όχι για να ξαναπροβάλουμε τα επιλυμένα προβλήματα σαν να είναι άγνωστα προς εμάς. Τα προβλήματα μας φέρνουν στη φάση να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ποια είναι τα πραγματικά θέλω μας. Με όσα όπλα έχουμε στη διάθεσή μας τα πολεμάμε και καταλήγουμε κάπου. Καμιά φορά για να μπορέσουμε να επιτύχουμε την επίλυση ενός προβλήματος, χρειάζεται να παραδεχτούμε ότι χάσαμε. Και μόνο όταν το εννοούμε πραγματικά, όταν λέμε ότι χάσαμε φτάνουμε στο σημείο να κερδίσουμε. Να κερδίσουμε την απαλλαγή του νου μας από άχρηστη επιπλέον θλίψη και απογοήτευση.
Με το να ασχολούμαστε όλο με τα ίδια, προσπερνούμε τα καλά πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας. Υπάρχουν πολλά αγαθά που μας χαρίζονται καθημερινά. Εμείς όμως, επειδή είμαστε κολλημένοι στο πώς θα λύσουμε ένα πρόβλημά μας τα αφήνουμε κι έτσι μας γεμίζουν αρνητικά συναισθήματα.
Το συμπέρασμα των παραπάνω είναι το εξής. Λύνω το πρόβλημα όσο το δυνατόν καλύτερα μπορώ και δεν ασχολούμαι μέχρι να ξαναχρειαστεί και αν ξαναχρειαστεί. Κινούμαι στην πορεία που έχω βάλει για την επιτυχία των στόχων μου και ασχολούμαι με τα νέα προβλήματα που θα προκύπτουν. Έτσι στο μυαλό μου θα υπάρχει πάντα χώρος για να απολαύσω το δρόμο της ζωής και τα καλά που μας δίνονται καθημερινά.
Συμφωνείς;