Ο σκύλος που ήταν μόνος

Όταν γυρνούσαμε από την καφετέρια με την κόρη μου είδαμε έναν μεγάλο σκύλο καθισμένο πίσω από τη βιτρίνα ενός καταστήματος. Τον γνωρίζουμε αυτόν τον σκύλο. Ανήκει στον ιδιοκτήτη ενός καταστήματος στη γειτονιά μας. Είχαμε περάσει μπροστά από το μαγαζί την προηγούμενη βδομάδα και όταν τα παιδιά πλησίασαν τη βιτρίνα ο σκύλος γάβγισε απειλητικά. Είναι ο κακός σκύλος λέω στην κόρη μου. Ο μεγάλος κακός σκύλος που σας γάβγισε. Εκείνη, ατάραχη μου λέει, ο σκύλος είναι μόνος του.

Και πράγματι, πίσω από την άγρια ματιά του, είχε μία θλίψη, αν τον πρόσεχες καλά. Και τότε σκέφτηκα πόσες φορές αυτός ο σκύλος έμεινε μόνος του το βράδυ, για να γίνει τόσο σκληρός. Μόνος σε ένα τεράστιο κατάστημα με μόνο μία βιτρίνα να τον χωρίζει από τον υπόλοιπο κόσμο. Πόσο θα γάβγιζε και θα εκλιπαρούσε όταν τον παρατούσαν όταν μόλις κουταβάκι.

Η κόρη μου που την ευχαριστώ πολύ που ήρθε στη ζωή μου, μου έδωσε ένα ακόμα μάθημα. Μάθημα ανθρωπιάς. Κατάλαβε με το αθώο μυαλό της αυτό που εγώ μετέτρεψα σε κάτι κακό. Εγώ τον αποκάλεσα κακό και εκείνη μόνο.

Δεν έχω βάλει την πραγματική εικόνα του σκύλου για ευνόητους λόγους.

Εσύ έχεις κάποιο παράδειγμα ή μάθημα που σου έμαθε το παιδί σου;